مرورگر Tor برای حفاظت از حریم خصوصی و ناشناس بودن شما، از شبکهٔ Tor استفاده می‌کند. استفاده از شبکهٔ Tor دو ویژگی اصلی دارد:
ارائه‌دهندهٔ سرویس‌های اینترنت شما و هر کسی که اتصال شما را به‌صورت محلی نظارت می‌کند، نمی‌تواند فعالیت اینترنت شما را، شامل نام و نشانی وب‌سایت‌هایی که بازدید می‌کنید، ردیابی کند.
گردانندگان وب‌سایت‌ها و سرویس‌هایی که شما استفاده می‌کنید و هر کسی که بر آن‌ها نظارت دارد، به‌جای نشانی اینترنتی (IP) واقعی شما یک اتصال از شبکهٔ Tor را خواهد دید و متوجه نخواهد شد که شما چه کسی هستید، مگر اینکه شما به صراحت هویت خودتان را آشکار کنید.
افزون بر این، مرورگر Tor به گونه‌ای طراحی شده تا از «انگشت‌نگاری» وب‌سایت‌ها یا شناسایی شما بر اساس پیکربندی مرورگرتان جلوگیری کند.
به‌طور پیش‌فرض، مرورگر Tor تاریخچهٔ وبگردی را نگه نمی‌دارد. کوکی‌ها فقط برای یک نشست (تا زمانی که از مرورگر Tor خارج شوید یا یک هویت جدید درخواست کنید) معتبر هستند.
نحوهٔ عملکرد Tor
Tor شبکه‌ای از تونل‌های مجازی است که به شما امکان می‌دهد تا حریم خصوصی و امنیت خود را در اینترنت بهبود ببخشید. Tor با ارسال ترافیک شما از طریق سه سرور تصادفی (که به عنوان رله‌ها شناخته می‌شوند) در شبکهٔ Tor کار می‌کند. سپس آخرین رله در مدار («رلهٔ خروج») ترافیک را به اینترنت همگانی ارسال می‌کند.
تصویر بالا یک کاربر را در حال بازدید از وب‌سایت‌های مختلف با استفاده از Tor نشان می‌دهد. کامپیوترهای سبز میانی، نشان‌دهندهٔ رله‌ها در شبکه Tor هستند، در حالی که سه کلید نمایان‌گر لایه‌های رمزگذاری بین کاربر و هر رله هستند.